Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΚΑΙ Ο "ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ".

Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©

Όταν μια παράνομη και ανάλγητη πολιτική αυθαιρεσία επιβάλλει σκληρούς, άδικους και απάνθρωπους κανόνες με την δύναμη του εκβιασμού, της καταστολής και της βίας, τότε, οι κανόνες αυτοί γίνονται.. "κανόνια" στα χέρια της κοινωνίας, που έχουν στραμμένες τις "κάνες" τους στους ίδιους τους εκφραστές της:  στους κατακτητές της εξουσίας!..

Όμως..

Είναι κάποιες φορές- ειδικά τις τελευταίες ημέρες- που καταβάλλω φιλότιμη προσπάθεια άρνησης να συμφιλιωθώ με την ιδέα, οτι αυτό το διεφθαρμένο, το ηθικά ξεπεσμένο, ανίκανο και χρεωκοπημένο πολιτικό προσωπικό της Πατρίδας μου, μεθοδεύοντας την κοινωνική και ηθική εξαθλίωση, επιδιώκει διακαώς την γενική εξέγερση, την επανάσταση, το χάος, την ακυβερνησία και το ενδεχόμενο του εμφύλιου.. Λες και το αποκορύφωμα της αποκτήνωσης που το διακρίνει, ζητά να τραφεί με σάρκες και να ξεδιψάσει τη λύσσα του με αίμα! Ίσως πάλι, μέσα απο ένα τέτοιο.. επιδιωκόμενο... "τυχαίο γεγονός", προσβλέπει στην εξ ουρανού σωτηρία του... στον "απο μηχανής θεό" που προσδοκά, και που θα λειτουργήσει υπέρ του ως άλοθι για τον τελικό του στόχο, τον αρρωστημένο επίλογο που θα ολοκληρώσει το επαίσχυντο και προδοτικό έργο του, υπολογίζοντας ταυτόχρονα σε μια ακίνδυνη διαφυγή μέσα απο μια τέτοια.. "έξοδο κινδύνου"!

Απο αυτό το αλλόφυλο, μισελληνικό και μισάνθρωπο πολιτικό προσωπικό, κάθε κακότητα, κάθε πράξη μίσους απέναντι στον.."εχθρό" λαό είναι αναμενόμενη και εφικτή και τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον υπερβολή σε ένα καθεστώς πολιτικής αλητείας!

Άλλωστε, έχουν καταφέρει, οι λέξεις "Έθνος" και "Κράτος" να μην είναι πλέον έννοιες που εκφράζουν την ομαλότητα και την ταύτιση, αλλά την αντίθεση και την αντιπαλότητα..

Στο νού μου εισβάλλουν επιθετικά -πλην ακούσια- εικόνες απο Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ... Νατοϊκές επεμβάσεις και... "ειρηνευτικές" δυνάμεις που, με το κατάλληλο άλοθι,στον κατάλληλο καιρό, καταπατούν νομιμοφανώς τα πλούσια εδάφη κάποιων... εξαθλιωμένων χωρών, προς χάριν της.. ειρήνης που πρέπει να επιβληθεί για την.. αποκατάσταση της τάξης!

Και.. οργιάζοντας η φαντασία μου, με προτρέπει να πιστέψω πως, ακόμα και μια πολεμική σύρραξη (που ήδη διαφαίνεται με την Τουρκία), αυτό το ανάλγητο πολιτικό προσωπικό της χρεωκοπίας, θα μπορούσε να την υποβοηθήσει, αρπάζοντας μια τέτοια "ευκαιρία", αν αυτό το γεγονός θα εξυπηρετούσε τα προσωπικά του σχέδια και τους στόχους των εντολέων του εναντίον της Πατρίδας μου!..

Ναι, η φαντασία μου οργιάζει!.. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια!.. Μάλλον μέσα στο κεφάλι μου, οι νευρομυώνες και τα εγκεφαλικά μου κύτταρα στήνουν εφιαλτικό χορό, που δημιουργεί ανεξέλεγκτες συσπάσεις, που με τη σειρά τους προξενούν.. αντιληπτική ανισορροπία και μειωμένη αίσθηση της πραγματικότητας - κοινώς.. παραισθήσεις!..

Κάποιες στιγμές καταφέρνω να διώχνω αυτές τις ..."παράλογες" σκέψεις μου...

Επανέρχομαι "εις εαυτόν" και στην πεποίθηση, οτι η Νομοθετική και η Εκτελεστική εξουσία λειτουργούν προς διαφύλαξη των Θεσμών και την υπεράσπιση του Ελληνικού Συντάγματος!.. πως η Ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη επαγρυπνεί και προστατεύει απο εγκληματικές παραβιάσεις, (κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά, εκποίηση της Εθνικής περιουσίας, παραχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας, κλπ) συμπεριφερόμενη ισόνομα και χωρίς διακρίσεις απέναντι σε ισότιμους πολίτες ανεξαρτήτως τάξης, θέσης και αξιωμάτων!.. πως οι Συνταγματολόγοι, οι Δικαστικοί, οι Πανεπιστημιακοί και οι (μετρημένοι στα δάκτυλα, έστω) ευσυνείδητοι της 4ης εξουσίας, καθώς και οι φυσικές ηγεσίες κάθε Αρχής, στέκουν στις επάλξεις αντάξια του λειτουργήματος και της ένδοξης ιστορίας τους.. και τέλος, προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου, ότι τα δικαστήρια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας εξακολουθούν να υφίστανται στο Ελληνικό νομικό πλαίσιο!

Μα ακόμα κι αν όλες αυτές οι "εγγυήσεις" υπολειτουργήσουν, ή καταλυθούν ή σαπίσουν απο την μόλυνση της διαφθοράς και της προδοσίας της εξουσίας, απομένει πάντα η μοναδική και τελευταία ελπίδα: Τα Σώματα των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που έχουν ταχθεί και ορκιστεί να υπερασπίζονται την εδαφική ακεραιότητα, την Εθνική Κυριαρχία, και τους πολίτες της Πατρίδας, "μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους"!

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να υποβάλλω τον εαυτό μου σε τέτοια εφιαλτικά σενάρια, έστω κι αν τα φαινόμενα συνηγορούν;;;

Αλλά.. κάποια επόμενη στιγμή, οι προηγούμενες επώδυνες σκέψεις επιστρέφουν και πάλι, και κάθε επόμενη φορά ενδυναμωμένες απο το πέρασμα του χρόνου, όπου οι επικρατούσες συνθήκες επιμένουν να συντηρούνται, αξιώνοντας τη μονιμότητα, παίζοντας "κρυφτό" με τους πιό ανείπωτους φόβους μου, αφού καμμιά απο τις "εγγυήσεις" δεν φαίνεται να λειτουργεί κατα το δοκούν, ενώ η κάθε ημέρα που περνά φέρνει και κάτι ακόμα χειρότερο, δικαιώνοντας

-δυστυχώς- και τους πιό.."φαντασιόπληκτους", σε ένα παιχνίδι με το χρόνο, προς όφελος των καιροσκόπων των σκοτεινών κύκλων, έσωθεν και έξωθεν.. των εντολοδόχων πολιτικών "εκτελεστών" και των αυλικών τους, των έμμισθων Γερμανολάγνων και Γερμανοτσολιάδων δουλοπρεπών.. των τζογαδόρων   που έχουν στήσει το χορό της ιδιοτέλειας απο καιρό, σαν τα όρνεα που υπομονετικά μυρίζουν και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν το πτώμα..

Ένα σαδιστικό παιχνίδι με το χρόνο, το οποίο ελέγχουν απο θέση ισχύος όλοι αυτοί που επιβουλεύονται την Πατρίδα μου, την οικογένειά μου, την λιγοστή περιουσία μου, την αξιοπρέπειά μου, την περηφάνεια μου.. το όραμά μου και το δικαίωμά μου σε ένα ποιοτικά καλύτερο και δημιουργικότερο αύριο!..

Και τότε με κατακλύζει η ανάγκη να απωθήσω αυτές τις σκέψεις ως εξωπραγματικές.. ως παρανοϊκές διαπιστώσεις κάποιου, που νοιώθει να υπερασπίζεται το τελευταίο οχυρό με τη ζωή του... αλλά και τις ζωές εκείνων που έχει καθήκον να προστατεύσει.. που σφίγγει δυνατά στο στήθος του το όπλο του αυτοσεβασμού του, σημαδεύοντας το σάπιο "σύστημα" στο κεφάλι, έτοιμος και αποφασισμένος να κάνει το "σάλτο μορτάλε", συμπυκνώνοντας όλη την τρέλα της ζωής του σε μιά τελευταία στιγμή αλτρουϊσμού!..

Μέσα μου το ξέρω καλά οτι χτίζω άμυνες ξεγελώντας τον εαυτό μου,  λέγοντάς του "Δεν μπορεί να είναι αλήθεια!.. είναι παραλογισμός!.."

Κι όμως.. αυτές οι .. δεσπόζουσες (λόγω συνθηκών, συγκυριών και γεγονότων) παρανοϊκές μου διαπιστώσεις, ως κίνητρο και σκοπός αυτού του συνόλου (σχεδόν) του ανάλγητου και κτηνώδους πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας, τελικά φαντάζουν τόσο, μα τόσο λογικές!...

Ανδρέας Τσουκαλάς ©