Η Ελλάδα και ο πέλεκυς της δικαιοσύνης...

Γράφει ο Ανδρέας Τσουκαλάς ©

Το κουτί της λησμονιάς και της λήθης το βάφτισαν "κάλπη".. Και μέσα απ' αυτό αναδύεται η ψευδαίσθηση οτι δεν τρέφουμε... ψευδαισθήσεις. Και κοίτα, πώς περνά ο καιρός και τα ίδια θύματα δημιουργούν ξανά ένα ίδιο τέρας, λίγο μόλις πριν δραπετεύσουν απο τα δόντια του.. και η ίδια προδομένη κοινωνία νομιμοποιεί και αξιώνει στην εξουσία τους ίδιους τους προδότες και δυνάστες της...

Πέρασαν οι καιροί της τυραννικής και αγαπημένης νάρκης και "ξύπνησαν" οι Έλληνες, για να διαπιστώσουν οτι εκείνες οι εικόνες απο την πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πλατείες της Ελλάδας, όπου συγκεντρώνονταν και βροντοφώναζαν ρυθμικά και με τον ενθουσιασμό της "ειρηνικής επανάστασης", έξω απο τη Βουλή, σε εκείνους που ξεπούλησαν τις ζωές τους, το όραμά τους για το μέλλον, τις οικογένειές τους και την πατρίδα τους, αποκαλώντας τους "κλέφτες - προδότες - πουλημένους".. 

Όλες εκείνες οι εικόνες , οι μαγικές στιγμές όπου μιλούσαν για ελικόπτερα, για... νύχτες Αργεντινής με λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες... όλα αυτά, ήταν τελικά ένα κενό μεταξύ ονείρου και εφιάλτη... το κενό του ανέφικτου!.. 

Κι έτσι, "ξύπνησαν" και επέστρεψαν στη ζωντανή πραγματικότητα, την οδυνηρή αλήθεια, αφού δεν μπόρεσαν να την αλλάξουν.. και, λες απο μιά εσωτερική άμυνα που απώθησε το ψεύτικο όνειρο, συναίνεσαν στη λησμονιά και τη λήθη -ακόμα μιά φορά!.. Κι αν κάποιοι δεν ξύπνησαν, είναι επειδή δεν μπορεί κανείς να ξυπνήσει κάποιον που κάνει οτι κοιμάται..

Και τώρα, αυτός ο λαός, μπρός στο κουτί του κατευνασμού και της αποφόρτισης.. Μέσα σ' αυτό θα καταθέσει τις στοιχειώδεις ελευθερίες του και το δικαίωμά του στην ζωή με αξιοπρέπεια, προσδοκώντας και ελπίζοντας στην ανταπόδοση λίγης πρόσκαιρης και κίβδηλης "ασφάλειας" , αμφισβητούμενης κι αυτής, και ίσως στην ικανοποίηση της φτηνής του ιδιοτέλειας, ξανά, όπως παλιά!.. Μα.. τίποτα πια δεν είναι το ίδιο... δεν υπάρχει επιστροφή!...

Και συλλογίζομαι κι εγώ τα λόγια εκείνου, του Β. Φραγκλίνου:

"Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια"...

Και τα συνδυάζω με τα λόγια εκείνου του υπέροχου αγράμματου σοφού: 

"Η Ελλάδα έδωσε ευκαιρίες στα παιδιά της.. τώρα πιά, θα τα παραμερίσει και θα αναλάβει η ίδια την υπεράσπιση του εαυτού της και την ανάκτιση της χαμένης της τιμής και αξιοπρέπειας... και θα διδάξει ακόμα μια φορά το τί σημαίνει να είσαι Έλληνας, τόσο εμάς, όσο και σε όλο τον κόσμο! Αλλά.. δυστυχώς, θα το κάνει με τον δύσκολο, τον πολύ δύσκολο τρόπο. Γιατι η Ελλάδα δεν είναι απλά χώμα, ουρανός και θάλασσα... Δεν είναι απλά και μόνο "τα παιδιά της". Είναι Πνεύμα και ήρθε η ώρα να πάρει τις δικές της αποφάσεις, κάνοντας χρήση του θείου Θελήματος απ'το οποίο είναι φτιαγμένη απο αιώνες και για τους αιώνες"..

Έχω την αίσθηση πως, ό,τι κι άν ψηφίσουμε, όπως κι αν διαμορφωθούν οι συνθήκες, με μνημόνια ή χωρίς, με ευρώ ή χωρίς..... καμμιά απολύτως σημασία δεν έχει πλέον.. Η απόφαση έχει ήδη παρθεί.. και ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης έχει ήδη υψωθεί και κατεβαίνει με δύναμη, για να κόψει όλους τους "κόμπους" που δεν λύνονται...